Renata Beck
27 december 2017

Een memorabele kerst met Angel

Zoals altijd voor een kerstreis stop ik een feestelijke outfit in mijn koffer. Jurkje, hakken, jasje, tasje. Hoewel Houston op kerstavond niet heel spannend zal worden, weet je maar nooit waar je belandt. Voor het geval alle horeca dicht is neem ik ook maar champagne en wat borrelhappen mee. En een klein opvouwbaar kerstboompje met lichtjes.

Mijn crew heeft ook zin in een feestje, en na aankomst worden in de lobby onze opties besproken. De kauwgum kauwende receptioniste is weinig inspirerend. We krijgen vooral veel ‘nee’ te horen. Volgens haar hadden we moeten reserveren op kerstavond, en nee de bar en het restaurant zijn dicht, en een gezellige crewroom is niet beschikbaar. Volgens haar is sowieso heel Houston een nogal troosteloze bedoening die avond, maar wellicht is een drankje uit de minibar een idee?

Na wat aandringen informeert de receptioniste wat rond, en vindt toch nog een adres voor ons waar we waarschijnlijk terecht kunnen. Reserveren is niet mogelijk, dus op goed geluk stappen we in een taxi met onbekende bestemming. Allen mooi ‘kerstig’ aangekleed, de mannen jasje/dasje en de vrouwen in jurkjes hijsen we ons wat onwennig in de wat smoezelige auto met de naar sigaretten ruikende chauffeur.

Er volgt een rit van drie kwartier door enigszins louche buurten en uiteindelijk bereiken we onze bestemming. Nog een beetje misselijk van de rijstijl van onze chauffeur stappen we uit. Hij legt ons uit hoe we verder moeten lopen, want het blijkt een straatje waar hij met de auto niet in mag. Nog altijd vrolijk gestemd wandelen wij giechelend in onze kerstoutfits en op onhandig hoge, smalle hakken naar ons restaurant. De regen kan ons humeur niet bederven, zelfs als blijkt dat het straatje niet helemaal geasfalteerd blijkt (in het donker hadden we dat niet opgemerkt), zodat onze hakken af en toe in de modder blijven hangen.

Koud, nat en met modderige schoenen, verregende kleding en kapsels komen we dan eindelijk binnen. Er zijn drie tafels bezet. Aan de ene tafel wordt flink gerookt, whiskey gedronken, gevloekt en gepokerd. Op de andere tafel ligt een smoezelige dronkaard, die naar ons zwaait en een boer laat ter begroeting. De derde tafel is bezet door een stel met ongewassen haren en tandeloze monden. Uit de luidsprekers klinkt een Death Metal band.

De serveerster (“My name is Angel and I will be your waitress tonight”) heeft enorme borsten in een diep decolleté, een diadeem met rendier en een rood kerstrokje met wit bontje aan de onderkant. Speciaal voor ons zet zij Wham’s Last Christmas op.

Ze zet grote pullen bier en een paar flessen wijn met glazen op tafel. Of we ook iets willen eten? In no time zitten wij aan de kippenpoten met frites, zingen luidkeels kerstliedjes en lachen om alles. De volgende ochtend zijn mijn modderige pumps en rokerige jurkje de stille getuigen van een memorabele kerst.