Geachte McDonnel Douglas 11, Beste MD11, Lieve Madame 11,
Na vele fijne jaren samen ga je mij verlaten. Eigenlijk gingen we anderhalf jaar geleden al uit elkaar, omdat ik niet senior genoeg was om te blijven. Bruut moest ik je inruilen voor de Airbus, maar helaas, het was niet anders. De mooie herinneringen aan jou zullen altijd blijven.
Hoe we samen regelmatig naar Aruba vlogen, en vanuit daar door naar Lima. Mooie nachten brachten wij samen door; kaasfonduen in de achterste gally, gezellig met z’n allen op campingstoelen rondom een container, met bakjes opgewarmde left-over kaasjes van de passagiers en keiharde broodjes. We waren vrolijk en gelukkig. We hadden mooie gesprekken en lachten veel.
Het ‘afgaan’ in het kippenhok, soms zelfs met z’n drieën liggend naast elkaar…. Heerlijk even horizontaal en rust aan je hoofd. Niemand die zich druk maakte over passagiers die eventueel over ons zouden struikelen. Welnee, alles was ongecompliceerder dan nu!
Toch heb ik me ook soms aan je geërgerd. Als je weer eens stonk. Je stonk eigenlijk best vaak. Maar ach, een zuurpruim die daar over klaagt!
Soms voelde ik me echt gevangen bij jou. Als ik ergens op rij 12 een verzoek om bv melk kreeg, en dat dan juist niet bij me had. En geen kant op kon, want klem tussen twee karren. Oef, wat waren jouw gangpaden dan lang!
Soms was je ook koud. Vooral snachts had ik dan een deken nodig om mezelf warm te houden. Maar ja, jouw collega de Airbus is misschien een wel nóg koudere persoonlijkheid, dus wat dat betreft ben ik van de regen in de drup terecht gekomen.
Nog één laatste puntje van kritiek: wat kon jij een kabaal maken zeg! Wat dat betreft heb ik nu een betere relatie met Airbus.
Maar lieverd, uiteindelijk draait het om het basisgevoel. En dat was goed bij ons. Ik hield echt van jou. Mijn nostalgische aard maakt dan ook dat ik deze brief aan jou schrijf. Om je te laten weten dat ik het jammer vind dat we elkaar nooit meer zullen zien…. Ik heb al onze foto’s bewaard. Wij samen, stralend in de Antilliaanse zon, in de Canadese sneeuw, op Schiphol bij zonsopkomst.
Mijn laatste verzoek is dan ook: zullen we vrienden blijven?
Liefs, hoogachtend, groetend en zoenend,
Jouw trouwe ex-vriendin Renata Beck